وظیفه مان چیست؟ وظیفه مان این است که بلند شویم، کاروان عظیمی از شیعیان و محبان اهل بیت (ع) را تشکیل دهیم و به سوی ظهور حرکت کنیم، به سوی غرب حرکت کنیم و کفر و ظلم را درو کنیم.
کم کم این کاروان شکل لشگر به خودش میگیرد، وعده خداست، در احادیث بخوانید.
و اذا رایتم الرایات السود خرجت من قبل خراسان فاتوها ولو حبوا علی الثلج، فان فیها خلیفه الله المهدی
هنگامی که دید پرچمهای سیاه از سمت خراسان خارج شد پس آن را دریابید اگرچه به راه رفتن بر روی برف باشد. بدرستیکه در آن لشکر خلیفه خدا مهدی است.
معجم الاحادیث الامام مهدی ـ ج 1ـ ص 390 ـ
زمانی که لشکری بزرگ از ایران، به طلب ظهور امام زمان (عج) حرکت کند، مهدی (عج) در این لشگر هست و خداوند به خاطر این لشگر، ظهور امام زمان (عج) را می رساند.
خدایا تو ظهور امام زمان (عج) را به حرکت این لشگر از ایران موکول کرده ای ؟
و ما غافل . خوابیم .
کاروان مهدی مسابقه فوتبال نیست که هزاران نفر اطراف بنشینند و تشویق کنند، لذا ما برویم سر زندگی خودمان. آن کسی که یار سفر است، آن کسی که می خواهد سرباز مهدی باشد، آن کسی که می خواهد بسیجی رهبر معظم انقلاب باشد اعم از زن و مرد، اعم از کوچک و بزرگ، او پای در میدان بگذارد.
پس کی ! چه کار داریم می کنیم؟ مسئولین بسیج! مسئولین سپاه! چه کار دارید می کنید؟ بیائیم این کاروان را راه بیاندازیم.
سراغ کارهای اقتصادی نروید و خودتان را به دنیا آلوده نکنید. شما دارید غرق می شوید. این آیه که در آرم سپاه نوشته اید و اعدوا لهم مااستطعتم من قوه را به کار بگیرید، این را در خودتان پیاده کنید، به بیراهه نروید.
مسئولین صدا و سیما! شما باید در این راستا حرکت کنید، تا رضایت امام(ع) بر شما باشد
در احادیث هست که زمان ظهور امام زمان، در لشکر بزرگی که از ایران بسوی ظهور حرکت می کند 4000 نخاله وجود دارد؛ همه لشکر، امام زمان(عج) را قبول می کنند و این 4000 نفر ابا می کنند و می گویند:
نه، ما قبول نداریم. خیلی درد دارد. ا
ی کاش می شد آن کاروان که بسوی مهدی می رود همچون کاروان حسینی(ص) پاک و یکدست باشد.
شب عاشورا وقتی که امام می فرمایند که این قوم با من کار دارند، هر کسی که می خواهد برود راه باز است، ولی هیچ نفری، هیچ کسی از قافله امام جدا نشد. روز عاشورا هیچکس جدا نشد و اگر خدای ناکرده چنین می شد برای ابوالفضل و علی اکبر(ع) و خدای ناکرده برای امام حسین(ص) خیلی سرشکستگی داشت.
خدایا می خواهیم کاروانی باشیم، این کاروان به لشکری بزرگ منتهی شود و ظلم را درو کند و بسوی ظهور برود.
