باب لطفش را خدا بر عالم امکان گشود

جبرئیل آمد به سوی خانه زهرا فرود

گوییا بهر نبی دارد ز سوی حق پیام

ای حسین ای شهریار ملک دین و سروری

ای درخشان آفتاب چرخ حسن و دلبری

ای که در عالم زدی از عشق کوسِ برتری

کرده ای در راه خود عشاق را از خود بری

دست ماه و دامن لطف تو ای والامقام

ای که مرکب تاختی هر سوی در میدان عشق

ای که سرانداختی چون گوی در چوگان عشق

ای که بودی روز و شب سرگشته و حیران عشق

روح عشق و قلب عشق و جسم عشق و جان عشق

ریخت ساقی از ازل آری می عشقت به جام

ای قرار جان زهرا زینت عرش برین

نور چشم مصطفی ای خسرو دنیا و دین

باعث ایجاد خلق اولین و آخرین

بنده عشقت نجومی سوده بر خاکت جبین

از کرم دریاب او را ای ولی ذوالکرام