روز دهم ز ماه محرم به کربلا *** ظلمی صریح رفت بر اولاد مصطفی ***
هر گز مباد روز چو عاشور در جهان *** کان روز بود وز قتل شهیدان کربلا ***
آن تشنگان آل محمد اسیروار*** بر دشت کربلا به بلا گشته مبتلا ***
عریان بماند پردگیان سرای وحی *** مقتول گشته شاه سراپردة عبا ***
هر گه که یادم آید از آن سید شهید *** عیشم شود منقص وعمرم شود هبا ***
ای بس بلا و رنج که بر جان او رسید *** از جور و ظلم امّت بی رحم و بی حیا ***
در آرزوی آب چو اویی بداد جان *** لعنت بر این جهان به نفرین بی وفا ***
بگرفته روی آب سپاه یزید شوم *** بی آب چشم و سینه پر از آتش هوا
