کیست حق را پیمبر را ولی *** آن حسن سیرت، حسین بن علی ***
آفتاب آسمان معرفت *** آن محمد صورت و حیدر صفت ***
نه فلک را تا ابد مخدوم بود *** زآن که او سلطان ره معصوم بود ***
تشنه او را دشنة آلوده به خون *** نیم کشته گشته ،سرگشته به خون ***
آن چنان سر را که بُرّد بی دریغ *** کافتاب از درو آن شد زیر میغ ***
گیسوی او با به خون آلوده شد *** خون گردون از شفق پالوده شد ***
کی کنند این کافران با این همه *** کو محمد؟ کو علی؟ کو فاطمه؟ ***
صد هزاران جان پاک انبیاء *** صف زده بینم به خاک کربلا ***
در تموز کربلا تشنه جگر *** سر برید زشتی چه باشد زین بَتَر ***
با جگر گوشة پیمبر این کنند *** وانگهی دعوی داد و دین کنند ***
کفرم آید هرکه این را دین شمرد *** قطع باد از بن زفانی کاین شمرد ***
کاشکی ای من سگ هندوی او*** کمترین سگ بودمی در کوی او
