صل الله علیک یا فاطمه(س)
زبان حال مولا علی(ع) در عزای همسرش حضرت زهرا(س):
لکل اجتماع من خلیلین فرقه و کل الذی دون الفراق قلیل
هر اجتماع از هردو دوست صمیمی بالاخره روزی منجر به جدایی و فراق خواهد شد. و هر مشکلی بجز جدایی کوچک است.
و ان افتقادی فاطمه بعد احمد دلیل علی ان لا یدوم الخلیل
و براستی از دست دادن حضرت فاطمه(س) برای من پس از رسول خدا(ص) دلیل بر این است که هیچ دوستی ای دوام نخواهد داشت.
حبیب لیس یعدله حبیب و ما لیسواه فی قلبی نصیب
دوست با وفایی که معادل او دوستی نیست و جز او کسی دیگر در دلم بهره ای از محبت ندارد.
حبیب غاب عن عینی و جسمی و عن قلبی حبیب لا یغیب
دوستی که از من و دیده ام پنهان گردید و لی از دلم هرگز پنهان نمی شود.
و در نقل دیگر آمده است که حضرت علی(ع) قبر حضرت فاطمه(س) را خطاب قرار داده:
ما لی وقفت علی القبور مسلما قبر الحبیب فلم یرد جوابی
چگونه است که در برابر قبر دوستم و حبیبم ایستاده ام و سلام می کنم و لی او جواب مرا انی دهد.
احبیب مالک لا ترد جوابنا انسیت بعدی خلة الاحباب
ای دوست و حبیبم! چرا جواب ما را نمی دهی؟ مگر روزگار دوستی را از یاد برده ای؟
و خود جواب خویش را از جانب حضرت زهرا(س) می داد و به نقلی ار هاتفی غیبی جواب شنید:
قال الحبیب کیف لی بجوابکم و انا رهین جنادل و تراب
دوست در جوابم گفت: چگونه پاسخ دهم با این که من گرفتار میان سنگها و خاک هستم؟
فعلیکم منی السلام تقطعت عنی و عنکم خلة الاحباب(1)
سلام بر شما که رشته ی دوستی و همراهی در دنیا میان من و شما پاره گردیده است.
(1) بحارالانوار ج23 ص 217-216
