بسمه تعالی       (نامه شماره
9)

            دوست گرامی فرهنگ...

            سلام بر تو

            امیدوارم که در پناه خدا سربلند و پیروز باشی. همه
پرسش های تو را خواندم. نزدیک به سی سؤال برایم فرستاده بودی. آفرین به
کنجکاوی و دانش دوستی تو. می دانم که این پرسش ها خیلی به ذهنت فشار
می آورد و حتماً دلت می خواهد که خیلی زود، به پاسخ این پرسش ها
برسی. راستش اگر بخواهم در همین یک نامه به همه این سؤال ها جواب بدهم، یک
کتاب می شود. آن وقت شاید تو دیگر حوصله خواندن همه آن را نداشته باشی. بیا
با هم یک قراری بگذاریم. من در این نامه به سه سؤالت جواب می دهم و در
نوبت های بعد هم که سؤال هایت را فرستادی، هر بار به سه سؤال جواب می دهم
تا پرسش هایت تمام شود.

            فرهنگ عزیز! تو نُه سال بیش تر نداری و ان شاء اللّه
هر چه بزرگ تر شوی. اطّلاعات و دانشت بیش تر خواهد شد. حتماً خدا تو را
برای آشنایی با دین اسلام یاری خواهد کرد و در مدّت کوتاهی، به جواب همه سؤال هایت
خواهی رسید. من منتظر پرسش های بعدی تو هستم. تو هم باید برای دریافت پاسخ،
کمی صبر و حوصله داشته باشی.

            ـ علت وجود
امام:

            در یکی از پرسش هایت نوشته بودی که: «خدا
امام ها را برای چه کاری آفرید؟» در پاسخ باید بگویم که کار امام ها،
هدایت و تربیت انسان به سوی کامل شدن است. به نظر تو چرا باید در یک کشور
معلّم ها حضور داشته باشند؟ حتماً می گویی برای آن که به بچه های
آن کشور علم و دانش بیاموزند و آنان را تربیت کنند. کار امام ها نیز هدایت و
تربیت بشر است. آن ها بزرگ ترین آموزگاران و معلّمان انسان اند.
آن ها بودند که راه راستی و درستی را به انسان ها آموختند و کارهای خوب
را به ما یاد دادند. حضرت علی(علیه السلام)بود که به ما یاد داد تا از فقیران و
بیچارگان حمایت کنیم و آنان را در سختی های زندگی یاری دهیم. امام حسن(علیه
السلام)بود که به ما یاد داد تا برای راحتی و آسایش دیگران، از مال و ثروت خودمان
خرج کنیم. امام حسین(علیه السلام)بود که به همه انسان ها درس آزادگی داد و به
آنان آموخت که در مقابل ظلم و ستم بایستند واز هیچ چیز نترسند.

            خدا امامان را آفرید تا دین اسلام را ـ که دین دوستی و
مهربان و خوشبختی است ـ از دست دشمنان حفظ کنند و آن را به دیگران یاد بدهند. الآن
تو نزدیک به سی سؤال دینی برای من فرستاده ای. پاسخ بیش تر این
سؤال ها در سخنان امامان آمده است. اگر امامان نبودند، بسیاری از
سؤال های ما انسان ها بی پاسخ می ماند. همین حالا، کتاب نهج البلاغه
را که مجموعه ای از سخنان امام علی(علیه السلام)است، کافران نیز
می خوانند و از آن استفاده می کنند. خدا امامان را آفرید تا چراغ راه ما
باشند و ما را برای رسیدن به سعادت راهنمایی کنند. و این راهنماها هم باید خود
انسان های کامل و بدون نقصی باشند و از هرگونه خطا، گناه و فراموشی در امان
باشند.