پس از طی سکرات و غمرات که قبلا توضیح داده شد، یکی از وحشتناکترین مواقف (توقفگاه) انسان در سفر آخرت، شب اول قبر است و آن اولین شب ورود انسان بر عالم برزخ است. واژه وحشتناک که بکار برده شد به معنای ترس نیست، اگر انسان تعلق و وابستگی به این دنیا نداشته باشه، در اون دنیا در تمامی مراحل آسوده است. به فرموده حضرت علی که فرمودند مرگ برای من از پستان مادر برای بچه شیر‌خوار شیرین تر و مانوس تر است. پس واژه ترسناک و وحشتناک برای بد‌کاران است. حالا برگردیم به شب اول قبر...
شب اول قبر از اهمیت بالایی برخوردار است. از امام صادق نقل شده است که انسان در شب اول قبر با دو ملک ملاقات می‌کند . اسم آن دو ملک نکیر و منکر است. بر صاحب قبر وارد می‌شوند و از او درباره رسول خدا سوال می‌کنند. پس اگر انسان از اهل شک و تردید باشد در جواب نکیرین می‌گوید: نمیدانم. آنگاه نکیرین چنان ضربه‌ای به او میزند که صدایش را ( ملکوتیان آسمان و زمین) به جز مشرکین می‌شنوند. و اگر انسان از اهل تقوا و با خدا بشد هیچ هراسی از نکیرین ندارد.
بعضی سوالهایی که نکیر و منکر از انسان می‌پرسند که در روایات آمده:
رب (پروردگار) تو کیست؟
پیامبر تو کیست؟
دین تو چیست؟
شاید با خودمون میگیم بابا این سوال‌ها رو از بچه هم که بپرسی میدونه. ولی یادمون باشه اگر آدم نا‌اهلی باشیم نمیتونیم جواب بدیم. نمیشه تجسم کرد که این دو ملک با چه صورتی بر ما وارد می‌شن.
